در غم هجر تو کس نیست چو من افسانه
مست و آشفته روم باز چو بر می خانه
گر رسد دست مرا بر سر زلفین تو باز
توبه خواهم که نبویم چو لب پیمانه
طلب کام چو از زلف پریشان خواهم
که به سودای تو کردم همه دل دیوانه
منم و گوشه می خانه و سودای رخت
بعد از این شمعی و من گرد تو چون پروانه
همچو مرغی به قفس قصه هجران خوانم
به امیدی که مرا صید کنی جانانه
عاشق و مست و چو بر خرقه آلوده منم
ناکسم گر ببرم شکوه چو بر بیگانه
در غم هجر تو جانیست به دام آلوده
آه اگر پای کشم از هوس پیمانه
