از کتاب صدای سخن عشق


شب و بر دولت می چشم پر آبی دارم

                             تا همه شهر بدانند چه حالی دارم

زاهد شب همه بر سرزنش من بیدار

                       من بر این طعنه خدا سینه پر آهی دارم

نی نوازم همه بر نقش خیالش جانا

                     من که چون پادشهان تختی و تاجی دارم

خویشتن را همه سوزد به یکی جرعه عشق

                             چه کنم طالع پر سوز و گدازی دارم

جز همان نقش که بر پنجه کشم بر مهراب

                              نه دگر نقش و نه جلوه جانی دارم

دل و جان همره یار است به هر کوی روان

                       من اگر دعوی عشقش گه و گاهی دارم

چرخش گردش ایام به کام است و مرا

                             پای این چرخ همه باغ و بهاری دارم