کس را نبود گوشه میخانه پریزاد تر از من

یا کس چو بر این دانه چو صیاد تر از من

بر ناله شیرینم و افتاده بر این دام

بر دامم و جز من چه کس آزادتر از من

بر ناله مرغان سحر ناله زنم باز

اما شده دل باز چو فریاد تر از من

بر خنجر مژگان چو زند زخم مرا عشق

بر زخمه ناسور که فرهاد تر از من

جز اشک مرا نیست که غمخوار بر این شهر

اشکم بفشان کیست چو بر باد تر از من

جز خون نبود بر دل و بر دیده من وای

کس را نبود باز چو ناشاد تر از من

ای دل ز خیالت چو لبی تر کنم از نوش 

گو نیست بر این لعل تو قناد تر از من