از کتاب شیدایی
ما که رندیم به می خانه بمانیم که چه
دیده بر سینه پر آه سپاریم که چه
خسته از خانه و بت خانه و مکتب به یقین
عاقبت دیده تنگ اَر بچکانیم که چه
کعبه را دور طوافش همه از عشق بود
این همه لاف زنیم و نتوانیم که چه
گوهر عشق بر این خانه ایمان همه مفت
ما در این ورطه تعلل بنماییم که چه
گوهر عشق به می خانه فروشند به می
دانه معرفت اینجا چو بکاریم که چه
قسمت ما شودش سردی این لحد گرام
هی به گوش دگران روضه بخوانیم که چه
خواجه را شرح فراقیست به می خانه و می
این همه درس به می خانه بخوانیم که چه
