از کتاب صدای سخن عشق
شمع جانم همه سوزد به یکی آه جگر
همچو پروانه که بر آتش سرکش باشد
چه کند دیده که بر گردش دیوانۀ چرخ
همچو فرهاد پی تیشه بلا کش باشد
می رسد مژده مرا کز پی ایام دگر
طوطی جان همه شوریده و دلکش باشد
مرغ دل را ز سر دانه ودام است به چنگ
وای از این سینه که بر چنبرآتش باشد
طبع من گر همه بر چشمۀ جادو باشی
خوشترآن است که این چشمه مُنَقش باشد
همه آویخته بردوش چو این سلسله زلف
بر خیالم که مرا سینه بر آتش باشد
امشبم جام تو ریزد همه بر دیده سرشک
دیده بر پرتو جامت همه آتش باشد
