از کتاب یادم کن امشب
دوش مست آمدم از میکدۀ باده فروش
خاطر آشفته چو بودش همه از چشمۀ نوش
دوش می آمدم وخواجه مرا دوشادوش
قصۀ عشق مرا گفت به هر لالۀ گوش
شب شراب وچو سحر سرزنش زاهد مست
مگر از خلسه به هوش آوردم باده فروش
گرچه درویشم و برکنج خرابات به خواب
جز به گلزار مرا ناله نیاید به خروش
من خمار و همه بر دامن آهم شب و روز
تا مرا عشق کشد باردگر در آغوش
خاطر،آشفته مرا امشبم از طرۀ دوست
می برد دامن طبعم همه خَماروخموش
موی ژولیده و این چکۀ اشکم سرچشم
همه آفاق برارم به نی و چنگ و خروش
