من همان پیرم که بر میخانه خو کرده دلم

دوستان گرامی اگر مایل به تهیه کتاب های شعر اینجانب هستید لطفا پیغام بگذارید.

پیر خراب آبادم

از کتاب شرح هجران

فاش می گویم و از گفته خود ناشادم

من بر این کنج قفس پیر خراب آبادم

من ملک بودم و میخانه به دور سر من

آدم آورد چو بر دیر و همی بر دارم

گرچه افتاده مرا پای و غمی بر جانم

همه اندیشه من بوسه چو از دلدارم

منم آن مرغک دربندم و هیهات که باز

کنج خلوت همه از بخت بدم بیدارم

راز دار حرم خویش شدم روز و شبم

با خود از عشق بگویم نه سخن با یارم

همه رندان چو کنند عیب مرا باکی نیست

که من از صاحب این بی نظری بی زارم

دوش گفتش چو مرا خواجه به رویا که دمی

بنشین تا نکنی باز گره در کارم



۲۳ مهر ۹۵ ، ۰۹:۵۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

لاله مژگان

از کتاب یادم کن امشب


 میخانه ات ای ساقی پر باد ز شهد ناب

                     مستان همه بر کرسی از ساقر و می بر خواب

هر کس که خورد جامی از لاله مژگانت

                               بر پرده این مژگان افتد چو بر آب و تاب

هر جا جگری سوزد بر آتش این سینه

                          بیدار نخواهد شد چون لاله به خون غرقاب

از تو همه این آتش ناب است و شرر انگیز

                         از خانه برون ساقی بر شور و شرر بشتاب

مهمان کنش ای ساقی بر باده نابی دل

                                مهمان خراباتم بر مسجد و بر مهراب

تا جلوه کند عشقی بر گوشه این مهراب

                       چون غنچه شکوفا باش بر دامن گل شاداب

شور افکن و دلکش باد میخانه ات ای ساقی

                            بر بوسه هر جامت دل را نشود سیراب





۱۷ فروردين ۹۵ ، ۱۹:۵۴ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

بر دام

از کتاب یادم کن امشب


مرغ دل را چو هوا زد به سرش دام افتاد

                          بهر یک دانه و بر نقل زبان عام افتاد

همه دردا که بر آن چشم سیه چون افتاد

                        همه کام از بر آن دیده چو ناکام افتاد

دل و هم دیده چو بر زلف بتان دست نمود

                        آن یکی از در و آن یک چو ز بامم افتاد

چو دل از صاعقه عشق چو مرغان نالید

                شعله ای شد همه بر جان و بد انجام افتاد

سحرم شد همه بر زلف بتان چون خاموش

                          تا ابد این دل دلسوخته بد نام افتاد

آن شد ای دل که به میخانه چو ره میبردم

                       کار ما بر می و پیمانه سر انجام افتاد

چه کند دل که پی بازی دوران چو فتاد

                     آن شد آخر که بر این دایره بر دام افتاد




۱۷ فروردين ۹۵ ، ۱۹:۴۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

هذیان

چه آرامشیست سخن گفتن با تو و چه دلپذیر قدم های من و تو

و چه اندازه روشن جاده های خفته در مه صبح گاهی

بعد از پایان رعد

و این همه بی اندازه زیباست  در کنار تو




هزاره ایست که فراموش شده ام

هزاره ایست که آرام و بی التهاب

در گور تنگ شعرهایم جا خوش کرده ام

اما بدان عزیز من

دنیا تنها سایه ایست برای به جا ماندن

نقش زرین عشق

بر پیشانی آنان که جادو می آفرینند

عشق را در آغوش می کشند و ترانه ها را از دور دست ها زمزمه می کنند



با نغمه چکاوکان هر شامگاه

دل سوزاندیم برای همه آن چه که باهم شریک بودیم

برای دنیایی

به روشنی هذیان های مظطرب

عشق مرزی نمیشناسد

من و تو چون تاجی بر سر دنیا نشسته ایم


۱۹ اسفند ۹۴ ، ۱۱:۵۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

زخمه دل

                                                                                      از کتاب یادم کن امشب


سر خوش از باده دوشین ره می خانه زدم

                           رو به می خانه و جامی دو سه پیمانه زدم

حرمت خانه عشاق شکستم همه مست

                                داغ این عشق چو بر سینه پروانه زدم

خبرت هست که بر حلقه زلفم شب و روز

                                 همه بر خون جگر طره دل شانه زدم

نه فلک بود مرا همدم و نه ساقی و عشق

                            بس که بر زخمه دل بوسه به پیمانه زدم

من درویش که بر کنج خراباتم و مست

                               چو به دامش به در افتم طمع دانه زدم

چو بر این شهر غریبم همه بیگانه ز من

                                   همه بر خانه خویشم در بیگانه زدم

چو مرا زخم زند سر خوشم از زخمه عشق

                            که بر این زخمه چنان بر در می خانه زدم

۱۹ اسفند ۹۴ ، ۱۱:۱۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

جلوه ماه

                                                                                          از کتاب یادم کن امشب


 مدامم مست و خَمارم چو بر این جلوه ماهش

                که آتش می زند جانم همه هجران جان کاهش

دلم یک شب مگر آید به خلوت بر خیال او

                      کند بستان دل خارم چنان از زلف کوتاهش

عجب از خاطرم امشب پریشان خواهدش دل را

                          مرا بر سینه تنگم شرر آید گه و گاهش

به سنتور خیالم دل نوازد نغمه عشقی

                       که در مستی و خَماری بگیرم دامن آهش

چو طو فان بلا هر دم بگیرد دامن جانم

                        امان از دامن اشکم نشیند بر سر راهش

تمنا می کند هر شب دل از غمازه سحرش

                          خدایا کی رسد یارم بخیزد از ته چاهش

خوشم بر رنج هجرانی که امیدم به بار آرد

                          در زندان گشاید تا ببینم روی آن ماهش

۱۹ اسفند ۹۴ ، ۱۱:۰۸ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
سه شنبه, ۱۸ اسفند ۱۳۹۴، ۰۵:۴۹ ب.ظ رضوان عسکری
مقصود

مقصود

                                                                                        از کتاب یادم کن امشب


از وصف جمال تو مرا دل همه فرسود

                      بی روی تو هر گز نبود چشمه بهبود

پیرم همه بر پای تو ای آفت جانم

                    کی می رسدش باز زمن وعده موعود

شبها منم و ناله شبگیر بر این دشت

                       بی آتش عشقت دل دیوانه نیاسود

بر باغ تو آنی همه سرو و کل و ریحان

                    اینجا منم و چشمه از خون همه پالود

چون زخمه زنی زخمه کاری همه بر دل

                     تا بام سماوات شود دیده ز خون رود

هر زخمه سوزی که به سودای تو سازم

                (دل را همه خرم کند و جان همه خوشنود)

هر دل که به سیمای تو تصویر کند عشق

                 سیمای تو بیند چو به هر مقصد و مقصود

۱۸ اسفند ۹۴ ، ۱۷:۴۹ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

دولت می

                                                                                      از کتاب شیدایی


امشب از دولت می بر در می خانه شدم

                              بعد عمری به شبی بر لب پیمانه شدم

من به می خانه و ساقی چو به مهراب دعا

                      مست مینوی می اش ساقی می خانه شدم

به نماز آمدم و رو چو به مهراب شدم

                                از همه دام رها تا که چو دردانه شدم

من کجا و لب شیرین و مه و طره دوست

                                  که به یک بوسه آن فتنه فتانه شدم

منم و در لب لعل که بر کنج قفس

                       به دف و چنگ و می اش از همه بیگانه شدم

آخر از دست فلک می سپرم سینه به تیغ

                            من که بر خنجر زلفش ره می خانه شدم

سوزدش جان همه بر حسرت پروانه شدن

                            من که بر بوسه شمع زاده افسانه شدم




۰۳ اسفند ۹۴ ، ۰۹:۳۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

خال هندو

                                                                                از کتاب یادم کن امشب


خرابم می کنی هر دم ز خال لعل هندویت

                              همه چندی شکیبایی کنم بر چشم جادویت

مرا دل مست و گه هوشیار ز تار طره تابت

                               مرا بر درد بی درمان حوالت می دهد کویت

خرامان می شود دل را ز آن بالا قد رعنا

                            شراب و شاهد و ساقی تقاضا می کند رویت

دلم بشکستی و جامم هنو زش بر سر احسان

                       خوشست این دل که بنشیند به مهراب دو ابرویت

منم آن پیر کنعانی که بر هجران بنالم زار

                                 مگر آرد صبا بر من دمی ان عطر گیسویت

چه شبها کز دل تنگم خزیدم پای دامانت

                                که شمع دل بر افروزی مگر بر لعل دلجویت

اگر ای ماه کنعانی بگیرم دامن دستت

                              دهم یکسر هزاران جان چو بر یک طره مویت

۰۱ اسفند ۹۴ ، ۱۹:۲۱ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
پنجشنبه, ۲۹ بهمن ۱۳۹۴، ۱۰:۱۴ ب.ظ رضوان عسکری
سجده عشق

سجده عشق

                                                                                    از کتاب یادم کن امشب


نیست یاری که دل از ما به تمنا ببرد

                            یا حریفی که به می خانه دل از ما ببرد

رهزن عشق که دین می بردش بی پروا

                                  ترسم آخر دل مارا چو به یغما ببرد

باغبان را چو خزان می بردش سرو و سمن

                                گو بهارت همه آید که غم از جا ببرد

سوخت بلبل همه بر کنج قفس بر غم عشق

                               غم عشقی که قرار از همه دنیا ببرد

آتش عشق چو بر سینه نشیند همه وقت

                                جام نابیست که داغ از دل تنها ببرد

ساقی ات را چو به میخانه کند سجد عشق

                                شرط آن است قرار از دل شیدا ببرد

بخت اگریار شود بر همه احوال زمن

                               همتی خواهمش از دیده که ایما ببرد

۲۹ بهمن ۹۴ ، ۲۲:۱۴ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

شاه دل

                                                                            از کتاب یادم کن امشب


آمد آن شاه دل و باز ز من برد قرارم

                       زخم عشقش چو به جانست از این زخمه خمارم

یک جهان مست ز وصفش یا خرابات نشینند

                             من چه شیرین چو ز هجرش زفلک داد برارم

نشعه و خورد و خمارم چو به میخانه چه مسجد

                                که مرا سیلی سیلاب شده بر دیده نثارم

دیده باران بهار و من بر این چشمه پرعشق

                                        قصه طره پیچش چو برد باز به دارم

آه از این مادر ایام که چو بر گردش چرخش

                          یک جهان رام و یکی من چو هنوزش به شرارم

جرمم این است جوانم همه از عشق، چو پیرم

                                 پدرعشق بسوزد که براین عشق به دارم

دل چو دادم همه برعشق شده ام زنده ز جانم

                               تاکنم دعوی عشقش گه و گاهی به کنارم

۲۹ بهمن ۹۴ ، ۲۲:۰۶ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

دلنوشته

میان فوج مردگان می خلم

بی منت نگاهی که آزارم دهد

چه آرامند و صبور...

تنها دستی به نوازش خواهند

و شمعی برای یاد بادشان

۰۷ بهمن ۹۴ ، ۱۸:۳۶ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

آه

                                                                         از کتاب صدای سخن عشق


پیرم و دل هوس باده و می می کندم

                              مگرش بوسه می چاره ایام کند

بر سر هر گذر افتد دل پتیاره خدا

                         تا مگر بر گذرش چشمه دل رام کند

جز همین سینه تنگم نبود سنگ صبور

                            تا همه تلخی ایام بر این جام کند

همه این سینه تنگم به یکی آه جگر

                       عاقبت سوزد و دامن همه بر دام کند

دود آهیست مرا سوزد و سازد هم شب

                             متحیر که چه با سینه ناکام کند

کوزه داران حرم را همه بر جرعه می

                    کی کجا دست طلب نامی و بد نام کند

خواجه را گفت شبی ساقی می خانه پرست

                            مرغ دل را طلب دانه مگر رام کند

۰۶ بهمن ۹۴ ، ۱۴:۴۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

در الست

                                                                                 از کتاب صدای سخن عشق


من در این شهر غریبم همه پتیاره پرست                                                                                

                            خم و خم خانه به سر ساقر و ساقی دم دست

گله بر زلف سیه  دیده نرگس سر شوق

                              همه وحشی صفت و باده و می بر کف دست

دل که از قائله چون لیلی وحشی سر مست

                                      چشم نر گس نگران از لب حتاله پرست

سر شوقم همه ارد ز یکی جرعه نوش

                                 یک دو سه جرعه دگرنوشم از آن در الست

من که هوشیار نیم زان لب دردی کش مست

                                       باده عشق مرا خوشتر از آن در الست

من در این شهر غریبم همه پتیاره پرست

                                می و میخانه و ساقی همه دیوانه و مست

گوشمالم همه داده دل پتیاره و پست

                                چون گرفته است مرا دامن ساقی بر دست


۰۵ بهمن ۹۴ ، ۱۲:۰۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

گلزار

                                                                                        از کتاب شیدایی


آن جا که مرا یار به گلزار در آید

                       یوسف نه چنان باز به بازار در آید

هر دم که شود زار مرا دیده به گلزار

                        امید که صبحم ز شب تار در آید

من رندم و بر چشم چرانی همه شاهم

                      ترسم که مرا دیده سر دار در آید

امید مرا شام غمم چون به سر آید

                    یارم همه بر مهر بر این خانه در اید

 من پیرم و چون مرغک سر کنده پر افشان

                       شاید که مرا دیده به گلزار در آید

یک لشکرو شاه و من و یک طره مشکین

                    اینجاست که دل بر سر پیکار در آید

ای دل تو بیاسای ز هر ناله شبگیر

                          ماهی ز شب تار پدیدار در آید


۰۴ بهمن ۹۴ ، ۱۲:۴۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
شنبه, ۳ بهمن ۱۳۹۴، ۱۲:۱۰ ب.ظ رضوان عسکری
دایره عشق2

دایره عشق2

                                                                                        از کتاب یادم کن امشب


اینهمه ناز و بر این عشوه نهانی دل من

                              چو بر این پرده ز هر جلوه عیانی دل من

همه رندند بر این خانه چو من نیست یکی

                                تو همان سحر فسونکار جوانی دل من

بر شب تیره زلفت چو گرفتار منم

                                   آفرینش که چنین نقل زبانی دل من

 گاه بر مهری و گاهی همه نازی دل من

                              تو همان راحت روح و همه جانی دل من

هر چه افسونگری آموخته این دیده من

                              چه بگویم که بر این سحر تو آنی دل من

سر سودای تو را نیست به هر می کده جای

                              چو به هر بوسه می نای شبانی دل من

ای که بیداد ز دست دل و این داد گران

                                    که تو بر دایره عشق دوانی دل من

۰۳ بهمن ۹۴ ، ۱۲:۱۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

شعله عشق

                                                                                       از کتاب یادم کن امشب


مژدگانی بده ای دل که دگر مسروری

                              ره به می خانه و بر چاره می مخموری

ای همه دردی و درمان و به یک بوسه شفا

                          مرغ خوش خوانی و بر طرف چمن پرشوری

همچو آتش ز غمت سوز و گدازم همه شب

                      تو که عمریست بر این چشمه ز غم مشهوری

شعله عشقی و بر سینه چنان آتش نار

                              چون دل انگیزترین زخمه به هر سنتوری

سر هر کوی و گذر ره چو بگیرند ز تو

                                با دل اهل و بر این زخمه نوازان جوری

من و تو چشمه عشقیم بر این وادی غم

                                 منظر آرای و مرا مونس و هم منثوری

من خرابات نشینم ز غمت هر شب و روز

                              همه پیداست که بر زخمه چرا ناسوری



۰۱ بهمن ۹۴ ، ۱۱:۵۳ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

محشر کبری

                                                                                        از کتاب یادم کن امشب


 چو مرا یار سفر کرده ز خفیا آید

                        قصر فردوس مرا گو که به دنیا آید

دلبر ما چو به کف لاله بگیرد همه مست

               چشم شیدا همه چون نر گس شهلا آید

بشنو از گوشه می خانه که بر کلبه عشق

                     دل بر افروخته چون آتش موسی آید

طوطی دل همه سر گشته پی دانه دام

                            تا مگر چشم ثریا به تماشا آید

آه اگر جان سفر کرده به تن باز آید

                           جلوه عشق چو بر گنبد مینا آید

چو مرا خال لبش باز قرارم ببرد

                      گویی از غلغله اش محشر کبری آید

شب و پیمانه و بر طعنه رندان سر خوش

                           به امیدی که مرا آن بت رعنا آید




۳۰ دی ۹۴ ، ۱۳:۰۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
يكشنبه, ۲۷ دی ۱۳۹۴، ۱۲:۲۵ ب.ظ رضوان عسکری
کجایی

کجایی

از کتاب یادم کن امشب


ای دل که چو پیمانه به هر درد دوایی

                              بر پای تو صد فتنه کند تیغ جدایی

هر خون کنی اش بر دل ما باز عزیزی

                         دردی و چو درمان و بر این خانه بلایی

ای دل تو طببیی چو بر این دیده تب دار

                          هر چند بر این سینه نیابی چو وفایی

بر نسخه عشقی و گرفتار غزالان

                           باشد که بر آن باز رسد نای و نوایی

ای دل تو به می خانه من چشمه نابی

                            تا بوده بر این چشمه مرا آب بقایی

ای دل به جز این آه سحر نیست مرا کس

                     افسوس که ماهی چو ز این دیده جدایی

هر روز و شبم گردش چشم است به هر سو

                                کز گردش آن باز ببینم به کجایی

۲۷ دی ۹۴ ، ۱۲:۲۵ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
شنبه, ۲۶ دی ۱۳۹۴، ۰۱:۵۵ ب.ظ رضوان عسکری
کیفر

کیفر

                                                                                   از کتاب یادم کن امشب



بر این گردون مرا نام آوری کو

             که بر هم ریزدش یک لشکری کو

به تو گفتم بمیرم بر غم دل

                  تو گفتی دل بمیری دلبری کو

مرا بر کام تلخت نوشه دادی

                جز این نوشه مرا آن دیگری کو

مرا اهل دل و اهل نظر نیست

                تو گو بر دیده ام افسونگری کو

مرا بر حلقه مستان رهی نیست

               که بر این حلقه گو انگشتری کو

عنان از کف به در دادی دل من

                    بر این فرزانگی کَر و فری کو

دل از دیوانگی هرگز ننالد

               که چون دیوانه باشی کیفری کو

۲۶ دی ۹۴ ، ۱۳:۵۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
سه شنبه, ۲۲ دی ۱۳۹۴، ۰۶:۰۴ ب.ظ رضوان عسکری
عقل و عشق

عقل و عشق

                                                                                از کتاب یادم کن امشب


عشق مدهوشم کند عقلم دهد سامان مرا

                                این طبیبان می کنندم هر زمان درمان مرا

تا مرا بر چشمه خون دیده سیرابم کند

                                 گه خموش و گه خروشم میبرد زندان مرا

آه من بر نیمه شبها کر کند گوش فلک

                                    تا که سیرابم کند بر چشمه حیوان مرا

نازنینم زخمه نازش بنازم چون هنوز

                                می دهد بر ناز چشمش رنج بی پایان مرا

گاه بر سوز دل و گاهی به یک ساز غزل

                                 می شود آفاق یک سر بر خط فرمان مرا

بر تسلیهای عشق و گاه بر پرگار عقل

                                       آورد بر شوق هر دم خاطر یاران مرا

عقل را بر مرکب دل چون کند داد سخن

                           عقل گو بر عشق هردم می کنی انسان مرا

۲۲ دی ۹۴ ، ۱۸:۰۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

شراب هجر

                                                                                        از کتاب یادم کن امشب


خنجر مژگان یارم دلنواز و دلنشین

                    قصد جانم می کند بر خنجر خود نازنین

تا مرا آرد به لب جانم به هر ناز و نواز

                  می برد بر زلف خود جانم به رب العالمین

نازمش یارم که ناز است و نغذ و نازنین

              یک جهان بر دام ماند چون شکاری بر کمین

بر شب تارم مرا گاهی چنان است و چنین

                  یار ما بر زلف مشکینش بُود هر طره چین

نیست بی روی رخش بزمی چنان بر خوان ما

              زلف معشوقی ندیدم اینچنینش خوشه چین

دل به داغ عشق و بر چشمک چرانی سوی یار

                چشم اختر هم بتابد از فروغش چون نگین

کام ما را بر شراب هجر تلخش می کند

                  این غزال از خال لعلش بر عذابم اینچنین


۱۲ دی ۹۴ ، ۱۳:۳۴ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
شنبه, ۲۸ آذر ۱۳۹۴، ۰۲:۲۰ ب.ظ رضوان عسکری
بر دل آتش

بر دل آتش

شمع مسکین دل افروز که سر کش باشی

                           همچو پروانه بر آتش خوش و بی غش باشی

شعله را سوزد و رقصد همه بر آتش عشق

                                همچو پروانه ز آتش تو منقش باشی

دل دیوانه به جز آتش و آب هیچ نزاد

                  همتی کن که بر اتش همه دلکش باشی

...................

۲۸ آذر ۹۴ ، ۱۴:۲۰ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
دوشنبه, ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ۰۲:۴۱ ب.ظ رضوان عسکری
سودای وصال

سودای وصال

                                                                                    از کتاب صدای سخن عشق


کوی می خانه مرا باز به خود می خواند

                          خواب مهراب عجب حال و هوایی دارد

من خمار و شب و ساقی همه در خدمت من

                             خواجه را بین چه تمنای دعایی دارد

شمع بی جانم و هیهات که پروانه دل

                              پیر و بر زلف بتان چشم چرانی دارد

از بر پیر به می خانه نشینم همه مست

                           نقش شیدایی ما هم چه صفایی دارد

آتش دل همه بر چشمه نوشین سیراب

                        هر که چون من سر سودای وصالی دارد

اشک عشاق روا نیست چکانیش به غم

                             آخر این دیده دل و سینه خدایی دارد

۲۳ آذر ۹۴ ، ۱۴:۴۱ ۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
دوشنبه, ۲۳ آذر ۱۳۹۴، ۱۲:۰۲ ب.ظ رضوان عسکری
کعبه عشق

کعبه عشق

                                                                                         از کتاب شیدایی


گفتم که مرا کنج قفس باز دعا کن

                           گفتا تو بیا سینه دلخسته دوا کن

گفتم که مرا سوخته آیینه دل چند

                      گفتا که ز خاکستر دل چون و چرا کن

گفتم بنوازش دل دلخسته چو بر ناز

                        گفتا ز نی و چنگ هوا نشو و نما کن

گفتم که بر این گلشن عشق آی به طاعت

                          گفتا که عبادت تو فقط بهر خدا کن

گفتم به شبی دیده ما قبله جان کن

                     گفتا که تو ای دیده شبی چند حیا کن

گفتم که مرا گلشن نابیست بهشتی

                       گفتا تو بر این جلوه پر عشق صفا کن

گفتم که مرا کعبه عشقیست پر از شور

                        گفتا که تو بر گرد چنین کعبه دعا کن

۲۳ آذر ۹۴ ، ۱۲:۰۲ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

آیین محبت

از کتاب شیدایی


دوش یارم همه بر قصد قمار آمده بود

                                  بر دل شب همه بر فکر شکار آمده بود

بر در خانه و بر نغمه عشق و مه و شوق

                                     همه بر زخمه ساز و پی یار امده بود

گر چه دیوانه گی اش فتنه به جان بود مرا

                                    همه بر نقش و نگار و به وقار آمده بود

ره به مینو و بر ان مست و به یک غمزه شوخ

                                     با منش یار به سنتور و به تار آمده بود

عشق بازی و بر ان غزوه چه جای تب عشق

                                  که طبیبم پی یک نسخه به دار آمده بود

تیشه عشق که افسانه شیرین خواهد

                                 اینچنین کوهکنی پس به چه کار آمده بود

دوش یارم همه بر قصد دل آزاری من

                                   نه به شبگردی و بر قصد شکار آمده بود

۱۱ آذر ۹۴ ، ۱۷:۳۷ ۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

بخت هما

                                                                                             از کتاب شیدایی


مژده ای دل که تو را بخت هما شد ددری

                        پرچم عشق و به سر تاج فری شد سفری

فال نیکو و همه بخت گران بر سر دوش

                            گل به گلزار شدش باعث خونین جگری

منم و کنج خرابات و گرفتار قفس

                          حاصل عمر شدش کنج قفس بی هنری

سینه بر آتش حداد و مرا سینه به خون

                    خواجه را خاطر عشقیست بر این عشوه گری

بر خرابات و مرا مست ز هر قول و غزل

                       سوز عشقیست بر این سینه ز هر حور پری

اشک و آهیست بر این سینه ز هر زخمه عشق

                            زیر این بار گران نیست به جز دربه دری

منم و ناله دلسوخته بر کنج قفس

                            که زند دم همه بر صوت که صاحبنظری


۱۱ آذر ۹۴ ، ۱۷:۲۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

چشم خمارین

                                                                                              از کتاب شیدایی


بر چشم خمارین تو امشب به سجودم

                        بر زلف کمندین همه این دیده کبودم

چندیست بر این طره تبه گشته همه عمر

                            بر خوابم  و  بیدار  سزاوار  درودم

من طائر پربسته چو بر حلقه ماتم

                      هیچش دهن از ذکر ستایش نگشودم

آه از من دیوانه که بر جام پیاپی

                    بر چشم خمارین همه این قصه سرودم

شمعم من و از شوق سر از پا نشناسم

                       کز آتش شوقم همه بر عشق فزودم

از آتش عشق است همه بود و نبودم

                      آن گونه که بر خاک نیایش به سجودم

(از خاک نشینان ره می کده پرسید)

                      بر چشم خمارین دل و هم دیده زدودم

۰۹ آذر ۹۴ ، ۲۰:۱۵ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری

گوهر عشق

                                                                                             از کتاب شیدایی


ما که رندیم به می خانه بمانیم که چه

                               دیده بر سینه پر آه سپاریم که چه

خسته از خانه و بت خانه و مکتب به یقین

                               عاقبت دیده تنگ اَر بچکانیم که چه

کعبه را دور طوافش همه از عشق بود

                                این همه لاف زنیم و نتوانیم که چه

گوهر عشق بر این خانه ایمان همه مفت

                               ما در این ورطه تعلل بنماییم که چه

گوهر عشق به می خانه فروشند به می

                                دانه معرفت اینجا چو بکاریم که چه

قسمت ما شودش سردی این لحد گرام

                        هی به گوش دگران روضه بخوانیم که چه

خواجه را شرح فراقیست به می خانه و می

                       این همه درس به می خانه بخوانیم که چه


۰۸ آذر ۹۴ ، ۱۷:۳۸ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری
يكشنبه, ۸ آذر ۱۳۹۴، ۰۵:۱۳ ب.ظ رضوان عسکری
دل....نوشته4

دل....نوشته4

اینجا گویی نخستین آرزوها خفته اند

گویی قسمتی از منند که چنین متروک رو به خاموشی نهاده اند

اکنون همه را با اندوهی بی پایان بر گرفته ام

تا هر آنچه مانده است

از آن را به نخستین لبخند ببخشم



از یاد مبر زمانی آغاز بودی

واینک سرود پایانی

همچون خاکی که خدایان از آن جاودانه سا خته اند آدمی را

تا عشق بیافریند

از یاد مبر که جاودانه ای

برای هر آنچه هستی



برای همه آنچه دارم

برای تو که همه آن هستی

زمانی میرسد که دیگر ترانه ای سروده نخواهد شد

نه عشقی  نه خاطره ای

تنها تلی از خاک

و سنگی که یاد آور جاو دانگی ماست

۰۸ آذر ۹۴ ، ۱۷:۱۳ ۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رضوان عسکری