هر که را بر خط و خالت به تماشا باشد
مست و شیدا چو بر این دایره رسوا باشد
دل که بر خال لبت مست به می خانه شود
چون به محراب رود شاهد و شیدا باشد
همه دریاست مرا دیده پی ات باز بیا
چو تو را میل دلی این همه دریا باشد
از غم هجر تو بر می کده دیوانه منم
کو کجا لیلی عاشق که هویدا باشد
ساقی و مستی و پیمانه و این دیده رند
تا کجا دل پی کامت به تمنا باشد
من و انکار غم هجر تو و خال لبت
دل من هر چه کند فتنه و غوغا باشد
بنده عشقم و بر مستی و پیمانه به شوق
پیرم و هر چه کنم کوشش بی جا باشد
