بی باده هم امشب را ساقی پر از سازم
بر سوز غمم امشب شیرین و پر آوازم
ساقی چو به امشب را مشکن دل دلتنگم
بر جلوه شهنازش عمریست که می تازم
من بلبل بر دامم یک لحظه نیاسایم
بر دام و چو بر دانه بر اوج چو بنوازم
بر سوز دل انگیزم سازیست عجب پر شور
چون مرغ چمن هر دم بر نغمه دل نازم
پیری و چو رسوایی بر باده و بر مستی
من مرد ره عشق و بر جلوه شهبازم
بر فتنه جادویش عهدیست مرا با وی
تا رشته این پیماناز دوش نی اندازم
من از لب می گونش نوشی طلبم هر دم
بر چنگ و چو بر سازش هجران چو بر اندازم