بی باده هم امشب را ساقی پر از سازم

بر سوز غمم امشب شیرین و پر آوازم

ساقی چو به امشب را مشکن دل دلتنگم

بر جلوه شهنازش عمریست که می تازم

من بلبل بر دامم یک لحظه نیاسایم

بر دام و چو بر دانه بر اوج چو بنوازم

بر سوز دل انگیزم سازیست عجب پر شور

چون مرغ چمن هر دم بر نغمه دل نازم

پیری و چو رسوایی بر باده و بر مستی

من مرد ره عشق و بر جلوه شهبازم

بر فتنه جادویش عهدیست مرا با وی

تا رشته این پیماناز دوش نی اندازم

من از لب می گونش نوشی طلبم هر دم

بر چنگ و چو بر سازش هجران چو بر اندازم