از کتاب یادم کن امشب
مرغ دل را چو هوا زد به سرش دام افتاد
بهر یک دانه و بر نقل زبان عام افتاد
همه دردا که بر آن چشم سیه چون افتاد
همه کام از بر آن دیده چو ناکام افتاد
دل و هم دیده چو بر زلف بتان دست نمود
آن یکی از در و آن یک چو ز بامم افتاد
چو دل از صاعقه عشق چو مرغان نالید
شعله ای شد همه بر جان و بد انجام افتاد
سحرم شد همه بر زلف بتان چون خاموش
تا ابد این دل دلسوخته بد نام افتاد
آن شد ای دل که به میخانه چو ره میبردم
کار ما بر می و پیمانه سر انجام افتاد
چه کند دل که پی بازی دوران چو فتاد
آن شد آخر که بر این دایره بر دام افتاد
