از کتاب یادم کن امشب
مدامم مست و خَمارم چو بر این جلوه ماهش
که آتش می زند جانم همه هجران جان کاهش
دلم یک شب مگر آید به خلوت بر خیال او
کند بستان دل خارم چنان از زلف کوتاهش
عجب از خاطرم امشب پریشان خواهدش دل را
مرا بر سینه تنگم شرر آید گه و گاهش
به سنتور خیالم دل نوازد نغمه عشقی
که در مستی و خَماری بگیرم دامن آهش
چو طو فان بلا هر دم بگیرد دامن جانم
امان از دامن اشکم نشیند بر سر راهش
تمنا می کند هر شب دل از غمازه سحرش
خدایا کی رسد یارم بخیزد از ته چاهش
خوشم بر رنج هجرانی که امیدم به بار آرد
در زندان گشاید تا ببینم روی آن ماهش
مسافر ...
