از کتاب شیدایی
امشب از دولت می بر در می خانه شدم
بعد عمری به شبی بر لب پیمانه شدم
من به می خانه و ساقی چو به مهراب دعا
مست مینوی می اش ساقی می خانه شدم
به نماز آمدم و رو چو به مهراب شدم
از همه دام رها تا که چو دردانه شدم
من کجا و لب شیرین و مه و طره دوست
که به یک بوسه آن فتنه فتانه شدم
منم و در لب لعل که بر کنج قفس
به دف و چنگ و می اش از همه بیگانه شدم
آخر از دست فلک می سپرم سینه به تیغ
من که بر خنجر زلفش ره می خانه شدم
سوزدش جان همه بر حسرت پروانه شدن
من که بر بوسه شمع زاده افسانه شدم
