از کتاب یادم کن امشب
خرابم می کنی هر دم ز خال لعل هندویت
همه چندی شکیبایی کنم بر چشم جادویت
مرا دل مست و گه هوشیار ز تار طره تابت
مرا بر درد بی درمان حوالت می دهد کویت
خرامان می شود دل را ز آن بالا قد رعنا
شراب و شاهد و ساقی تقاضا می کند رویت
دلم بشکستی و جامم هنو زش بر سر احسان
خوشست این دل که بنشیند به مهراب دو ابرویت
منم آن پیر کنعانی که بر هجران بنالم زار
مگر آرد صبا بر من دمی ان عطر گیسویت
چه شبها کز دل تنگم خزیدم پای دامانت
که شمع دل بر افروزی مگر بر لعل دلجویت
اگر ای ماه کنعانی بگیرم دامن دستت
دهم یکسر هزاران جان چو بر یک طره مویت
