از کتاب یادم کن امشب
آمد آن شاه دل و باز ز من برد قرارم
زخم عشقش چو به جانست از این زخمه خمارم
یک جهان مست ز وصفش یا خرابات نشینند
من چه شیرین چو ز هجرش زفلک داد برارم
نشعه و خورد و خمارم چو به میخانه چه مسجد
که مرا سیلی سیلاب شده بر دیده نثارم
دیده باران بهار و من بر این چشمه پرعشق
قصه طره پیچش چو برد باز به دارم
آه از این مادر ایام که چو بر گردش چرخش
یک جهان رام و یکی من چو هنوزش به شرارم
جرمم این است جوانم همه از عشق، چو پیرم
پدرعشق بسوزد که براین عشق به دارم
دل چو دادم همه برعشق شده ام زنده ز جانم
تاکنم دعوی عشقش گه و گاهی به کنارم