از کتاب یادم کن امشب


آمد آن شاه دل و باز ز من برد قرارم

                       زخم عشقش چو به جانست از این زخمه خمارم

یک جهان مست ز وصفش یا خرابات نشینند

                             من چه شیرین چو ز هجرش زفلک داد برارم

نشعه و خورد و خمارم چو به میخانه چه مسجد

                                که مرا سیلی سیلاب شده بر دیده نثارم

دیده باران بهار و من بر این چشمه پرعشق

                                        قصه طره پیچش چو برد باز به دارم

آه از این مادر ایام که چو بر گردش چرخش

                          یک جهان رام و یکی من چو هنوزش به شرارم

جرمم این است جوانم همه از عشق، چو پیرم

                                 پدرعشق بسوزد که براین عشق به دارم

دل چو دادم همه برعشق شده ام زنده ز جانم

                               تاکنم دعوی عشقش گه و گاهی به کنارم