از کتاب شیدایی
بر چشم خمارین تو امشب به سجودم
بر زلف کمندین همه این دیده کبودم
چندیست بر این طره تبه گشته همه عمر
بر خوابم و بیدار سزاوار درودم
من طائر پربسته چو بر حلقه ماتم
هیچش دهن از ذکر ستایش نگشودم
آه از من دیوانه که بر جام پیاپی
بر چشم خمارین همه این قصه سرودم
شمعم من و از شوق سر از پا نشناسم
کز آتش شوقم همه بر عشق فزودم
از آتش عشق است همه بود و نبودم
آن گونه که بر خاک نیایش به سجودم
(از خاک نشینان ره می کده پرسید)
بر چشم خمارین دل و هم دیده زدودم
