از کتاب شیدایی
اشک و خونم چو مرا باز به دیدار آمد
خوابم آشفت و مرا اشک پدیدار آمد
ناله مرغ دلم رفت چو بر گلشن دوست
دیدمش باز مرا یار چو غمخوار آمد
سینه ام تافته بر آتش عشقش فریاد
که بر آن عشق مرا در پی آزار آمد
من سپردم دل ودینم همه بر چنبر زلف
هر چه آمد همه از قادر قهار آمد
ای دل از عشق بیارای چو خود کز پی رنج
یوسفی بر حرمت در پی تیمار آمد
خود ندانم که چه ها رفت مرا بر غم عشق
غم عشقی که بر آن دل همه سربار آمد
فال ما را چه نکو بست فلک از پی عشق
که مرا بخت چنین زار و چو دلزار آمد
