از کتاب یادم کن امشب
خاطر آشفته و این دیده به سیلاب روان
دل پیرم همه از روی رخش گشته جوان
موی ژولیده و پیراهن از عشقش همه چاک
همه آفاق بر آورده ز دل تیر و کمان
نیست بهتر ز می لعل لبش جام دگر
که بر آن می بردش دیده پی زلف بتان
چو تمنا کنم از طره افسون همه عشق
می کند دیده پس پرده زلفش چو نهان
من که بیمار خم زلف بتانم همه عمر
از چه رو باغ دلم می کندش باز خزان
مرغ دل را همه بر نغمه سوزش چو خوشست
می شود در پی سازش چو به هر سوی روان
آه از این خاطر آشفته و این چشم خمار
می کند قصه دل را چو به هر گوشه عیان
