از کتاب یادم کن امشب
ترسم از بار غمت عمر گران بر گیرم
سوی می خانه چو دل خون و چکان بر گیرم
دگران بر خم و خم خانه پذیرا چو شوند
ترسم از بخت بدم رخت شبان بر گیرم
درد دل را چه کنم گر به زبان می گویم
اهل دل نیست بر آن تا که زبان بر گیرم
گر دهد عمر مرا فرصت یک روزه چنان
بر همه داد زبان زخم زمان بر گیرم
یک جهان تاب ملال است چو بر سینه من
ناز شصتم که غم از باغ خزان بر گیرم
لاله گون دشت دلم گشت به هر تیر بلا
تا به هر زخمه چو جان موی کنان بر گیرم
گاه از جور زمان نالم و گه زخم زبان
کی رسد تا ز فلک شر بدان بر گیرم
