از کتاب شیدایی


من ملک بودم و فردوس برین منزل بود

                       عشق را بر سر تعظیم منش کامل بود

مرغ دل را طلب از پیر خرابات نبود

                         رونق می کده گر بود از آن محفل بود

ره به می خانه ز مینای می و مینویش

                     فتنه ای بود که پوشیدن از آن مشکل بود

من ملک بودم وبر سایه معشوق به خواب

                              حلقه عهد من از روز ازل باطل بود

اشک غم بود که بی واهمه خنجر می زد

                          آه از آن پرده سوزی که مرا بر دل بود

خود چنان باخته ام بر فلک شعبده باز

                            کز ازل تا ابدش بندگی ام واصل بود

(من ملک بودم و فردوس برین جایم بود)

                    آن کشیدم که مرا خاک رهش حاصل بود