از کتاب یادم کن امشب


گفتمش چون دلبری دل می برد از من قرار

                               گفت جانا عهد ما را می برد تا پای دار

چون کنم با بخت خواب آلوده چندی سازگار

                           می به جام لاله می ریزم گه و گاهی کنار

من به هر شب می کنم بر آب چشمم غسل خون

                             سر به سوی آسمان نالم ز دست روز گار

آتشی در سینه می سوزد که خرمن سوزدش

                                 کی رسد تا روزگاران آردش از من دمار

در تنور دل که جای کوره حداد نیست

                                مرغ دل را جای گلزار می برد بر پای دار

ای سحر دیدار یار امشب مکن از من دریغ

                                 بار دل بندم من از این شهرو ازدیدار یار

ای فلک دل بی فروغ و کوکب بختم به خواب

                                    گه بنالد مرغک دل بر لای لای روزگار