از کتاب صدای سخن عشق


بازا که بر این خانه دگر بار بگرییم

                        وز بغض گلو بر شب چون تار بگرییم

بازا که به می خانه ز مستی وخماری

                             بر جرعه این جام به نیزار بگرییم

بر گوشه کاشانه ما نیست چراغی

                            بازا که بر این بخت دل آزار بگرییم

ما را غم عشق است بر این خانه که سوزد

                         بر زخمه سوزش همه بر دار بگرییم

شمعی شده بر ماتم این سینه تب دار

                      سوزیم وبر این تن همه تب دار بگرییم

بازا که ز افسانه سراییم همه عشق

                        بر مسلخ این عشق به گلزار بگرییم

خوبا ز خم زلف تو ام بار دگر باز

                         بازا که بر این سلسله مو زار بگرییم