از کتاب صدای سخن عشق


بر کرسی می خانه تو را دین به چه کارت

                        آنجا که جز از زخمه می نیست به کامت

تا نشعه ز مخموری و هم خلسه ز خلیا

                            هر خون کنی اش بر دل ما باز حلالت

هر چند گدا یا که تو را جبه شاهان

                                 عمری بکشانیش به تن بار ملامت

پیری همه رسوایی ونیش غم رندان

                              بر خنجر مژگان چه زنی زخم حجامت

سر گشتگی دل همه بهر خم ابروست

                                 کو کعبه لیلی که کنی قصد اقامت

چند است طربنامه نویسی همه بر خون

                            باشد که رسد چشم نگارت به سلامت

بر کرسی می خانه نماز است به هر سو

                                گر قصد چنین کعبه کنی روی اقامت