از کتاب یادم کن امشب


منم و ساقی و می خانه و این اهل نظر

                             گر چه بر فتنه برنجاندم این چشمه تر

بگشایش در می خانه خود ساقی مست

                                   تا بگیرم ز دل و دیده دلبر چو خبر

پیچ و تابیست بر این رشته گیسوی حبیب

                           که چنان خون کندش سینه بر خون جگر

می خزم از بر پیمانه چو بر جام دگر

                           بی می ومستی و پیمانه رود دل به هدر

اهل دل را همه بر عشق به جنگ است وستیز

                                نه عجب دار نشینم همه بر اهل نظر

منم وساقی وپیمانه میگون لبش

                             کنم از زخمه عشقش همه درسم از بر

ساقیا نیست به می خانه ات از عشق خبر

                            که بر این خانه چو کس را نکند قصد گذر