از کتاب صدای سخن عشق


بر  کرسی می خانه اگر نیست شرابی

                                خود ساغرمی خانه پیمانه پرستم

هوشیار وزان باده سرمست الستم

                           من باده کش ساقی می خانه پرستم

تامشق کنم عشق بر این کوی خرابات

                                      قربانی این کعبه بیگانه پرستم

بر دام طوافش ز خماری بردم هوش

                                  ماندم ز چه پتیاره این باده پرستم

چاک است همه پیرهن از رشته زلفش

                           چون شمع ز سوزش همه پروانه پرستم

تیمار کن ای زاهد شب صبح خمارم

                              چند است بر این زمزمه دیوانه پرستم

تا بغض گلوگیر خورد نوشه ز جانم

                            عهدیست که بر سلطنتش باده پرستم