از کتاب یادم کن امشب

نقش ماهت همچنان در پرده زندانی چرا

                                سایه زلفت چنان اسباب عصیانی چرا

نای این سینه مرا آشفته دارد گیسوان

                               یار ما بر حجله اش غرق غزلخوانی چرا

نازنینم گیسوان را هشته دوشش همچو مست

                                 کاسه صبر منم بر سنگ پیشانی چرا

بار غم پشت مرا بشکسته چندانم خدا

                               بار پیری هم رسد بر این هوسرانی چرا

دیده را بر حال ویران می شود ویرانه تر

                             دیده را بر آتشت چون گشته قربانی چرا

درد داغی بود ما را روزگاری بر جبین

                                     بر همه احوال دل باز انسانی چرا

دیده را بر آتش جامی گرفتار است هنوز

                                با همه رنج خماری بوسه پنهانی چرا