از کتاب شیدایی
سرو نازم همه دنیا پر افسانۀ توست
ماه و خورشید و فلک بر در میخانۀ توست
از ازل تا به ابد گرد تو ای شمع وجود
آنکه توفیق بیابد همه پروانۀ توست
من گدای در میخانه و مخمور ز عشق
این چه افسون که براین گوشۀ میخانۀ توست
من که پا مال شدم برخم زلفت به یقین
که فغان از دل مستانه که دیوانه توست
چشمۀ آب حیاتم دِه از این گوهر عشق
که بهارم همه از چشمۀ پیمانۀ توست
رندم و پیرم و برگوشۀ میخانۀ خویش
هرچه دارم همه از شوکت شاهانه توست
سرو نازم شو به میخانه و جامی تو بزن
که مرا دیده جوان از می پیمانۀ توست
