بر گرفته از کتاب صدای سخن عشق

آنجا که تورا مست به میخانه نشانم            

بگذار دلا  مست  لب جام بمیرم

قربانی  کوی همه  شیرین  سخنانم                

فرهاد بباید که براین نام بمیرم

بیمار خم  زلف توام  بر همه احوال               

دریاب که برحال و براین نام بمیرم

من مطرب میخانه عشقم همه دوشین           

درویشم و بر خیمۀ ناکام بمیرم

چون مرغ اسیری به ره دانه و دامی           

بگذار براین دانه وبر دام بمیرم

ترسم به لب جان رسدش هر نفس من             

اما چویتیمانه وبی نام  بمیرم

پروانه چو سوزد همه بر ماتم شمعی            

جاوید چوآن شمعم وناکام بمیرم

بر گوشۀ میخانه بسی سوزم و سازم             

بگذارکه برگردش ایام بمیرم